บทที่ 966

ใบเทียนหมิงไม่กล้าขยับตัวอีกต่อไป เพราะเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าน้องชายของเขากำลังชนกับอุปสรรคบางอย่าง ซึ่งแทบจะแน่นอนว่าเป็นพรหมจรรย์ของหญิงสาว

หากเขาดันขึ้นไปอีก เขาก็จะพรากพรหมจรรย์ของพี่หยางเถาไปอย่างไร้ความปรานี

ความรู้สึกผิดกดทับเขาราวกับภูเขาลูกใหญ่

ใบเทียนหมิงถอนหายใจ ไม่ว่าพี่หยางเถาจะเรีย...