บทที่ 463

ซูเจี้ยวเจี้ยวเริ่มใช้กำปั้นตีเกาเสี่ยวโปจริงๆ เธอตีเขาทีละหมัดๆ ลงบนตัวเขา แต่เขาไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว ตราบใดที่ซูเจี้ยวเจี้ยวสามารถระบายความรู้สึกออกมาได้ เขายอมโดนตีสักพันหมัดก็ยังคุ้มค่า และไม่รู้สึกเจ็บเลย

ส่วนซูเจี้ยวเจี้ยวทั้งตีทั้งร้องไห้ ในที่สุดเธอก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของเกาเสี่ยวโป กอดเขา...