บทที่ 1394

เธอได้แต่จินตนาการว่าผลไม้ป่าในมือเป็นขาของกระต่าย กัดคำใหญ่เข้าไปจนโดนลิ้นตัวเอง น้ำตาไหลพรั่งพรู ไม่รู้ว่าเพราะน้อยใจหรือเจ็บกันแน่

เจิ้งเจี๋ยหมิงเห็นสภาพเช่นนั้น ได้แต่ยิ้มอย่างจนใจ แต่ก็ยังคงตามใจน้องสาวคนนี้อยู่ดี

เขาลุกขึ้นเดินไปทางที่หลู่เฉินอยู่

เจิ้งซินหรูตะโกนเสียงดัง "พี่ อย่าไปนะ หนูไ...