บทที่ 1153

ลู่เฉินไม่รู้เลยถึงความคิดประหลาดของหยางเฉ่า เขานั่งลงข้างๆ หวั่นจื้อเลี่ยงแล้วพูดกับทุกคนว่า "นั่งลงกินกันเถอะทุกคน กินเสร็จผมเลี้ยงเอง แล้วพาทุกคนไปร้องเพลงต่อ"

"ใจถึงจริงๆ คุณลู่"

แม้หลายคนจะคิดว่าลู่เฉินพลิกชีวิตได้เพราะเกาะขาคนใหญ่คนโต แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำหน้าบึ้งใส่เขา ทุกคนต่างประจบประแจงเขา...