บทที่ 734

เฉิงเซี่ยเหยา พาฉู่เซี่ยว เดินอยู่ในหุบเขาที่เต็มไปด้วยหินแหลมคม เท้าก้าวเดินเซื่อยๆ อย่างโซเซ

แม้ว่าเส้นทางบนภูเขาจะขรุขระและเดินยาก แต่ใจของทั้งคู่ที่ไม่อยากให้ฉินเยว่และโย่วเค่อร์ได้รับอันตรายนั้นยังคงเป็นหนึ่งเดียวกัน

หลังจากเห็นฉินเยว่กับเพื่อนเข้าไปในปากถ้ำแล้ว เฉิงเซี่ยเหยาจึงถอดรองเท้าส้นส...