บทที่ 104

ลู่เยี่ยนรู้สึกว่าลมหายใจของเขาถูกปล้นไปหมดในจูบที่รุนแรงนี้ เขาแทบหายใจไม่ออก เขาพยายามดิ้นรนสุดกำลัง งอข้อศอกและทุบหลังของเย่เส้าตงอย่างแรง แต่ชายคนนี้ก็ไม่ยอมปล่อยเขา จนกระทั่งเขาเริ่มเห็นจุดดำและสมองเริ่มไม่ตอบสนอง มีแต่ความว่างเปล่าในชั่วขณะนั้น เย่เส้าตงจึงยอมปล่อยริมฝีปากของเขา เขาอ้าปากหายใจ...