บทที่ 84

เสี่ยวอวี่มองเห็นเงินซวงที่กำลังวิ่งหนีอย่างรวดเร็วหยุดชะงักกะทันหัน นึกถึงลูกธนูจากแขนเสื้อที่คมกริบเมื่อครู่ เขาจึงย่อตัวลงต่ำ มือหยิบก้อนหินเล็กๆ จากพื้นมาซ่อนไว้ระหว่างนิ้ว

แต่ในขณะที่เขากำลังระแวดระวังอย่างเต็มที่ ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่นั้นเปล่งประกายแห่งความเด็ดเดี่ยว ทำให้ม่านตาของเสี่ยวอวี่หด...