บทที่ 410

ณ จุดนี้ ในที่สุดทุกอย่างก็ลงตัว

ในชั่วพริบตา เส้นใยแห่งความตึงเครียดในใจเราก็คลายลง เราล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังปัง และใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะได้สติกลับมา

หลังจากนั้นฉันก็ลุกขึ้น เดินไปหาไข่มุกเมาเจียว และอุ้มมันขึ้นมา

แต่บนใบหน้าของฉันไม่ได้มีรอยยิ้มแห่งความยินดีเลย มีแต่ความเหนื่อยล้า

เมื่อได้ไข่มุกเ...