บทที่ 471

: นวนิยาจีน

ในขณะที่ผมกำลังถอนหายใจอยู่นั้น ผอ.จางก็พาผมมาถึงห้องหนึ่งแล้ว พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนรถเข็น กำลังหันหลังให้พวกเรา

ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะร่าเริงของผอ.จางดังขึ้น "คุณหวัง ผมมาหาคุณแล้วนะ"

เมื่อได้ยินเสียงของผอ.จาง ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่...