บทที่ 310

กู้เหวินเหวินก้มหน้าด้วยความเขินอาย พูดกับฉันว่า

เสียงของเธอแผ่วเบา ทุกครั้งที่เธอเรียกฉันว่า "อาจารย์หวัง" ถึงแม้ว่าการทำงานในโรงเรียนจะพอทำให้ฉันเป็นครูได้อย่างเสียไม่ได้ แต่มีน้อยคนนักที่เรียกฉันแบบนั้น มีเพียงกู้เหวินเหวินเท่านั้นที่เรียกฉันว่า "อาจารย์หวัง" เสมอ

ชาตินี้เป็นครั้งแรกที่มีคนเรีย...