บทที่ 691

ดวงตาแดงก่ำของเขาจ้องมองมาที่ผมพลางเอ่ยว่า "น้องชายจาง ใจถึงจริงๆ! พี่ชายอย่างข้าหาคนใจถึงแบบนี้ได้ยากนัก เจ้าถูกคอข้าจริงๆ มา! พวกเราดื่มกันต่อ!"

แม้ตอนนี้ผมจะทำเป็นไม่มีอะไร แต่ความจริงแล้วหัวก็หมุนติ้ว เปลือกตาหนักอึ้ง ในกระเพาะร้อนราวกับไฟลน อีกทั้งตอนเที่ยงผมก็แทบไม่ได้กินอะไร แถมยังเสียพลังงา...