Rozdział 338

Kylan

Jack klęczał w milczeniu przed miejscem, gdzie pochowaliśmy Chrystal, jego kolana wbijały się w ziemię.

Jego ramiona były napięte; nie padały żadne słowa, a patrząc na niego tam... po prostu chciałem, żeby nie musiało tak być. Naprawdę chciałem.

Nadal niczego nie żałowałem, ale nawet ja wiedz...