Rozdział 174

Widząc moją całkowitą obojętność, twarz Henryka pociemniała, a jego serce ścisnęło się z bólu.

Henryk zawsze wierzył, że bez względu na wszystko, będę na niego czekać.

W końcu wielokrotnie wyznawałam mu miłość. Przez sześć długich lat okazywałam swoje oddanie poprzez niezliczone drobne akty troski...