Rozdział 109

„No, to była kompletna katastrofa,” prychnął Carlos, unosząc onyksową brew i biorąc długi łyk ze swojej szklanki. Wyglądał bardziej zirytowany niż zaniepokojony.

Wtedy zauważyłem, że nie byliśmy sami. Mała dziewczynka, która mnie dotknęła, podskoczyła do boku Carlosa, obejmując jego nogę ochronnym r...