Rozdział 22

Perspektywa Ethana

Pełnia księżyca wisiała jak srebrny medalion na aksamitnym niebie, gdy patrzyłem, jak Aria znika przez drzwi balkonowe. Mój wilk, Felix, niespokojnie krążył pod moją skórą, namawiając mnie do podążania za nią. Znane uczucie zamieszania i pragnienia, które pojawiało się zawsze, gd...