Rozdział 30.

Gdy tylko usiadłam w samochodzie, poczułam się sennie, nie mogłam utrzymać oczu otwartych. Byłam tak zmęczona ciągłym martwieniem się, bieganiem i ukrywaniem się na bardzo niebezpiecznym terenie. Jeden zły ruch i mogłam skończyć z połamanym karkiem, plecami i nogami, tracąc przy tym dziecko, które t...