Hoofdstuk 7

Alora's POV vervolg

Matt probeert Sarah te sussen om haar te laten stoppen, maar ze stopt nooit. Ze is een gemene trut en zal pas tevreden zijn als ze iedereen heeft laten voelen dat ze verpletterd worden onder haar zwarte en roze stiletto's. De wind blaast zijn geur mijn kant op terwijl de confrontatie doorgaat, en ik ruik het, de geur van mijn partner.

Het gesprek vervaagt naar de achtergrond terwijl ik naar Matt staar, en mijn hart breekt onmiddellijk. Het kan niet waar zijn. Waarom zou de Maangodin zo wreed zijn om hem als mijn partner te kiezen? De vriend van mijn zus, alsjeblieft laat haar het niet ontdekken.

De wind draait terug in de andere richting, en Matt stopt met proberen Sarah te kalmeren en snuift de lucht op. Hij draait zich naar mijn richting en mijn hart stopt even met kloppen. De blik op zijn gezicht als hij ziet wie het is, is pure afschuw en ongeloof.

Mijn hart is nu aan het verbrijzelen, en ik kan Xena binnenin horen jammeren van de pijn die zij ook voelt, omdat we allebei weten dat we afgewezen zouden worden. Onze partner zou ons nooit accepteren. Ik moet een geluid hebben gemaakt, want Kian en Galen stonden aan weerszijden van me, elk een arm aanrakend.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Kian als eerste.

"Je ziet eruit alsof je op het punt staat te breken," zei Galen bezorgd.

Er was geen zin om het te verbergen, en ik weet dat mijn zus zal verspreiden hoe zielig ik ben. Dus ik vertel hen, "Matt is mijn partner." Mijn toon is laag, mistroostig en schor. De twee wolven kijken op naar Matt en de blik op zijn gezicht, ze kijken beide terug naar mij met droevige ogen.

"Het spijt me zo," fluistert Galen,

"Ja, je verdient beter dan wat er gaat komen," zei Kian.

"Het is oké," zeg ik tegen hen. "Op de een of andere manier wist ik dat vandaag een hele slechte dag voor mij zou worden, ik had alleen niet door hoe slecht." Ik voel het gerinkel in mijn oren terwijl ik begin te lopen in de richting van Matt.

"Tijd om dit af te handelen," zeg ik.

We ontmoeten elkaar tussen onze twee groepen. Darien is nog steeds bezig Sarah en haar gevolg neer te zetten. Matt is lang, één meter zesenvijftig, hij is ook blond met blauwe ogen, slank met gedefinieerde spieren, en de zoon van een Beta. De perfecte partner voor iemand in mijn familie, maar de blik in zijn ogen zei dat hij mij niet aantrekkelijk vond.

Natuurlijk, hij is net zo denigrerend geweest over mijn donkere uiterlijk als mijn zus sinds ze bijna vier jaar geleden samenkwamen. Ze waren die jaren aan en uit, uit wanneer mijn zus iemand anders wilde neuken voor een tijdje, aan wanneer ze ontdekte dat Matt ook een andere wolvin of een menselijke vrouw neukte. Ik wist wat er ging komen, maar het zou nog steeds pijn doen.

"Jij!" beet Matt. "Nee! Jij kunt mijn partner niet zijn, ik accepteer jou niet," zei hij luid genoeg dat iedereen stopte en toekeek, de meeste van de rest van de school arriveerde. Dus, nu stonden we midden in een publiek. Ik voelde me zo vernederd, zo in het openbaar afgewezen worden. Was het lot niet al wreed genoeg voor mij?

"Ik, Matthew Frost Stonemaker, wijs jou af, Alora Frost Northmountain." Ik voel pijn, maar de band is er nog steeds. Het duurt een moment, maar mijn naam was wettelijk veranderd, en ik had een nieuwe bloedverbinding gemaakt met de Alpha met mijn nieuwe naam, dus hij zou dat moeten gebruiken om de band te verbreken. Hij kijkt verward waarom het nog niet gebroken is, dus ik vertel hem.

"Ik heb mijn naam veranderd, het is nu Alora Luna Heartsong." Mijn stem is laag en schor van pijn.

"Wat dan ook," bijt hij ongeduldig. "Ik, Matthew Frost Stonemaker, wijs jou af, Alora Luna Heartsong," roept hij woedend uit.

Ik voelde alsof ik door de bliksem in mijn borst was geraakt. De pijn was elektrisch en vurig; het verspreidde zich van mijn borst door de rest van mijn lichaam. Ik kon Xena's gehuil van pijn in mijn hoofd voelen terwijl zij dit ook voelde. Maar het is nog niet klaar, ik moet mijn deel doen omdat er geen manier was dat ik verbonden zou blijven met iemand die zou afwijzen wat de Godin hen gaf.

"Ik, Alora Luna Heartsong, wijs jou af, Matthew Frost Stonemaker." Officieel de band verbreken, de pijn verdubbelt binnenin mij terwijl het zich verspreidt, dan reist het terug naar Matt met drievoudige kracht. Hij valt op de grond en laat een korte, pijnlijke kreet los.

Goed! Ik denk dat het is wat de klootzak verdient voor het kwetsen van Xena en mij. Ik hoop dat karma terugkomt om hem zijn beslissing te laten betreuren, maar ik zou hem NOOIT in ons leven accepteren. Ik draai me om om weg te lopen, woede begint te branden in mijn borst, wat me helpt de pijn te verlichten.

Darien en Serenity staan naast elkaar, beiden met een verdrietige blik op hun gezicht. De gloed van eerste liefde wordt gedempt door de golf van iemand anders' liefdesverdriet. Mijn vriend kijkt boos naar Matt, en Serenity's blik verandert in een van vastberadenheid, waarvan ik nog niet weet wat het betekent. Ik zie dat Kian en Galen ook verdrietig naar mij kijken, en dan is er woede als mijn zus naar mij toe stapt.

KLAP. Het geluid galmt over de binnenplaats. Ik voel mijn wang branden en weet dat hij meteen rood is met haar handafdruk erop. Ze kijkt woedend en krankzinnig. "HOE DURF JE MIJN MAN TE STELEN!" schreeuwt ze. "WIE DENK JE WEL NIET DAT JE BENT, VIEZE SLOERIE?" KLAP. Nu staat er een handafdruk op mijn andere wang.

"HOE DURF JE HEM PIJN TE DOEN, SLET!" KLAP. "JE HAD GEWOON ZIJN AFWIJZING MOETEN ACCEPTEREN EN DE PIJN MOETEN HOUDEN!" KLAP. "DIT IS WAT JE KRIJGT VOOR HET PROBEREN HEM VAN MIJ AF TE PAKKEN, SCHURK!" Terwijl ze voor nog een klap gaat, grijpt een hand haar pols en houdt deze op zijn plaats.

Ik kijk omhoog naar Galen, die haar pols vasthoudt. Kian staat boven Matthew, maar hij ligt nog steeds op de grond, pijn lijdend en zwak. Serenity staat voor Sarah's posse, grommend fel met Darien die achter haar zweeft, afwisselend met woedende blikken naar hen en bezorgdheid en trots voor zijn partner.

Galen gooit Sarah van ons weg. Ze landt hard, met een kreet, op haar kont in een onwaardige hoop. "Jij bent echt een trut, haar een slet noemen, terwijl de echte slet jij bent. Hij verdient de pijn die hij krijgt en nog meer. Jij zegt hoe durft ze? Nee, hoe durft hij? De godin heeft hem gezegend, en hij heeft die zegen afgewezen. Je wijst de gave van de godin niet af zonder te lijden," zegt hij grommend.

Ik ben geschokt. De enige andere persoon die ooit voor mij tegen haar in is gegaan, was Darien. Ze hadden gezegd dat ze mijn vrienden wilden zijn, en voor me opkomen maakt hen mijn vrienden.

Ondanks de pijn en de klappen sta ik nog steeds, en de roodheid en zwelling van haar slagen zullen binnen dertig minuten verdwenen zijn. Na al het misbruik dat ze me hebben aangedaan, heeft mijn lichaam gecompenseerd door een sterk versnelde genezingssnelheid te hebben.

Ik heb een kleine flashback naar een tijd waarin mijn vader me aan een steunbalk in de kelder had vastgeketend en me had gegeseld totdat mijn rug niets anders was dan rauw, bloedend vlees. Ik had op de een of andere manier voorkomen dat ik schreeuwde of veranderde, weigerend hem de voldoening te geven. Mijn verzet had hem alleen maar bozer gemaakt. Hij was uiteindelijk gestopt omdat hij uitgeput raakte.

Ik denk dat ik geluk had dat hij de laatste jaren wat had laten gaan. Hij zag er nog steeds goed uit, hij was een weerwolf, en weerwolven hadden uitzonderlijke genen, maar hij was wat zacht geworden, een kleine zegen, dacht ik, terwijl hij wegging, zelfs te midden van al mijn pijn op dat moment. Ze hadden me een week in de kelder gehouden, om de beurt me geselend, maar mijn afwezigheid was te lang voor elke weerwolf die niet voor zaken weg was van de roedel.

Aangezien ik nog maar een tienerwolf was, had ik geen roedelzaken waarvoor ik weg zou zijn. De Alpha belde hen, nadat hij het had opgemerkt, zeggend dat ik de volgende maandag aanwezig moest zijn, of een roedeldokter zou moeten komen om mijn ziekte te verifiëren.

Ze hadden geen keuze; ze moesten me laten genezen en terug naar school laten gaan, of het risico lopen op een ernstige overtreding voor het soort misbruik dat ik leed. Hun imago was te belangrijk voor hen, dus kreeg ik de waarschuwing die ik altijd kreeg. "Zeg niets of je zult het betreuren, schurk!" Ze zei het altijd in dezelfde bijtende toon.

De pijn op mijn gezicht registreert niet meer in de nasleep van die pijnlijke herinnering. "Dank je, Galen. Behalve Darien heeft niemand in lange tijd zo voor mij tegen haar opgestaan," zeg ik tegen hem, mijn stem nog steeds hees.

"Je hebt vandaag genoeg doorgemaakt; je zou niet meer moeten verdragen," zegt Galen.

"Je hebt gelijk." Zeg ik zachtjes, dan bijna fluisterend, "Ik ben zo moe van het misbruik."

Kian is nu bij ons, evenals Darien en Serenity; ze omringen me. Ik kijk omhoog naar Darien. "Ik denk niet dat ik die drie dagen ga halen, ik ben het zat om hun boksbal en zweepmeisje te zijn." Woede kwam mijn toon binnen.

"Dus het gerucht over jou dat je misbruikt wordt... is waar?" vraagt Kian, zijn stem vol afschuw. Galen keek net zo verdrietig en geschokt bij die onthulling.