Hoofdstuk 1

Het eerste wat ik hoor als ik wakker word, is het schelle geluid van mijn wekker. Ik haat die wekker. Ik zou echt een radio wekker moeten nemen, alles is beter dan een wekker die me doet denken aan de frituurpannen op mijn werk.

Godin, ik haat het om in de fastfood te werken, maar fastfood is het enige wat ik kan krijgen binnen een half uur lopen van huis. Meestal kan ik de reistijd terugbrengen tot vijftien minuten als ik op mijn fiets rijd. Ik heb geen auto, zoals mijn oudere zus. Zij heeft al twee auto's total loss gereden en zit nu op haar derde. Mijn ouders verwennen haar. Ik haat het dat ze ons zo verschillend behandelen.

Helaas voor mij, ben ik echt zowel het kind van mijn moeder als van mijn vader. Ik heb het zelfs laten testen. Ik had het gedaan omdat ik helemaal niet op hen leek. Ik ben geboren met violette, bijna indigo gekleurde ogen. Ik had zwart haar dat zo donker was, dat het een blauwe gloed had wanneer het licht erop viel. En dan was er nog mijn huid, een koper-olijfkleurige teint.

Ik ben Alora. De wolven van mijn clan worden al generaties lang bleek geboren met blond haar en blauwe ogen. Beide clans van mijn ouders hebben opzettelijk alle donkere kenmerken eruit gefokt.

Maar er moest iemand zijn geweest, van de ene of de andere kant, die de genetica voor mijn kleuring had doorgegeven. De DNA-test die ik had gedaan, toonde aan dat ik verwant ben aan een van de zeven oorspronkelijke weerwolf bloedlijnen van onze roedel.

Ik lijk op mijn voorouder, Luna Heartsong, qua kleuring en alles. De Maangodin zou haar bloedlijn gezegend hebben met kracht en geweldige stemmen. Het lied van een Heartsong komt uit het hart, zoals de achternaam al doet vermoeden, en tijdens het zingen kunnen ze de emoties van degenen die het horen beïnvloeden.

De voorbestemde partner van een Heartsong kon een diepere zielverbinding vormen wanneer de partners samen met kracht zongen. Volgens de oude legendes werd er een zeer krachtige en magische band gecreëerd die de partners door reïncarnatie heen zou binden.

In het begin had ik alleen met de Alpha over mijn DNA-test gesproken. Hij vond het een goed idee, dus hij was degene die het autoriseerde. Na de resultaten liet hij me het schilderij zien dat hij had van Alpha Luna Heartsong. Zo ontdekte ik dat ik bijna precies op haar lijk.

Ik vroeg mijn Alpha om de resultaten stil te houden voor mijn ouders. De reden dat ik hem destijds vroeg dit te doen, was omdat ik bang was voor wat mijn familie met me zou doen als ze wisten dat ik deze kennis had. Ik wist dat ze niet wilden dat het openbaar werd omdat na de eerste Alpha, de kleuring van Luna Heartsong verkeerd was. Dat was domheid ten top als je het mij vroeg. Ik heb de test echter in mijn voordeel gebruikt, als een hulpmiddel dat nodig was voor ontsnapping.

Elke verbintenis buiten de Frost en Northmountain bloedlijnen was al generaties lang "Strikt verboden". Je vervuilt de huid- en haarkleur niet. Je moest het eruit fokken, anders werd je in feite uit deze clans gegooid, als een roedel-loze wolf. Of je moest hopen dat je gekozen partner een eigen clan had die je vrijwillig zou claimen.

Vroeger was ik bang voor de dag dat ze me zouden verstoten. Maar naarmate ik ouder werd, werd ik minder bang om te vertrekken, ik verlangde ernaar na mijn afstuderen. Ik was pas op zesjarige leeftijd naar school gegaan. Daarna was ik in mijn eerste schooljaar blijven zitten, op verzoek van mijn ouders.

Ze wilden niet dat ik in een klas zou zitten die zo dicht bij die van mijn zus lag; ze wilden niet dat onze relatie te veel opviel. Niet dat het hielp, want zij was zelf twee jaar blijven zitten. Het is de reden waarom ik nog steeds op school moet lijden. Sarah en, vreemd genoeg, haar drie beste vrienden zaten nog steeds bij mij op school.

Dus, terwijl ik achttien ben en nog op de middelbare school zit, had ik al kunnen testen, afstuderen, naar de universiteit gaan en fulltime lessen volgen zonder middelbare schoolklassen te hoeven volgen. De school drong erop aan om mijn opleiding te versnellen, maar mijn ouders stonden niet toe dat ik zo ver vooruit ging. Mijn ouders vertelden de directeur bij de eerste benadering dat het was omdat ze bang waren dat ik niet zou weten hoe ik op zo'n jonge leeftijd op de universiteit moest functioneren, ze wilden niet dat ik misbruikt zou worden, of dat er te veel van me verwacht zou worden.

In werkelijkheid wilden ze niet dat ik mijn oudere zus zou overtreffen, of een manier zou hebben om aan hen te ontsnappen. Dit leidde ertoe dat de directeur, de inspecteur en bijna al mijn leraren beseften dat mijn ouders me tegenhielden, en dat ze om hen heen moesten werken om me de opleiding te geven die ik niet alleen wilde, maar verdiende.

Dit betekende allemaal dat, hoewel ik al in de negende klas van de middelbare school had kunnen afstuderen, mijn ouders dat hebben voorkomen. Ik volgde nog steeds college lessen, maar die werden gewoon als middelbare scholier gevolgd. Ze vonden plaats aan de lokale universiteit van de roedel. Ik werd daarheen gebracht na mijn middelbare schoollessen, zodat het leek alsof ik nog steeds naar de middelbare school moest gaan. De universiteit was blij om zo'n slimme jonge student te hebben die op weg was om tegelijkertijd af te studeren van de middelbare school en een doctoraat te behalen.

Ik zal in feite een dubbele afgestudeerde zijn, maar dat vind ik niet erg. Ik was dankbaar dat ik mijn opleiding kon krijgen. Mijn ouders wisten niets van de inspanningen die de school en de Alpha hadden gedaan om mij te helpen mijn diploma's te behalen. Ze dachten dat mijn vervoer naar de campus van de hogeschool was voor bijles, en dat mijn tijd in het lab vereist was door de middelbare school om te slagen. Mijn zus gaf niet genoeg om iets van dit alles op te merken. Ze was onwetend, wat een goede zaak was.

De doctoraatsprogramma's die ik volgde zouden elk acht jaar moeten duren. Ik heb alle drie de programma's in slechts vier jaar kunnen voltooien terwijl ik op de middelbare school zat en werkte. Ik deed mijn stage drie dagen per week in een lab dat ik niet meer nodig heb voor studiepunten. Ik heb alle vereiste uren voor mijn licentie en diploma's, maar het lab was mijn toevluchtsoord. De baan bij de fastfoodketen was slechts twintig uur per week, net genoeg tijd om een klein budget te hebben voor winkelen en om mijn mobiele telefoon te betalen. Als ik meer geld zou verdienen dan dat, zou ik de aandacht van mijn ouders en Sarah trekken, en dat was het allerlaatste wat ik nu wilde.

Ik ben vijf voet negen, ik heb een triple-D boezem, een lange, slanke, getrainde taille, brede, gevormde heupen en een grote, maar stevige ronde kont. Mijn benen zijn lang en gespierd, en mijn armen zijn ook gespierd en krachtig. Mijn huid, die nog steeds de olijfkleur heeft waarmee ik geboren ben, is glad, zonder vlekken. Hoeveel klappen ik ook van mijn familie kreeg, mijn huid weigerde littekens te vertonen, die verstopten zich in plaats daarvan in mijn hart en ziel.

Mijn haar hangt in zachte golven tot aan mijn heupen. Ik zou het vlechten om het uit mijn gezicht te houden, meestal bind ik de vlecht in een knot om te voorkomen dat het in labapparatuur of de frituurpannen bij de fastfoodketen waar ik werk terechtkomt. Anders laat ik het meestal los om mijn gezicht te verbergen. Mijn ogen zijn groot en amandelvormig, ze zijn omhoog gekanteld aan de buitenhoeken. Mijn violette, zilveromrande ogen worden omlijst door lange, dikke, zwarte wimpers. Ik heb een iets kleine neus, waarvan de punt een beetje omhoog staat. Mijn lippen zijn vol en lichtjes pruilend, en van nature rood getint.

Ik was sterk en gespierd omdat elke weerwolf van de roedel moest trainen. De Alpha liet me trainen met de Elite Master Trainers van de roedel om te verbergen voor mijn familie hoe veel beter ik was in trainen dan mijn zus, uit angst voor wat ze me zouden aandoen. Ik heb tot dit jaar in een ander gebouw getraind dan mijn zus en alle andere wolven in mijn klas.

Haar groep trainde nog steeds in een ander gebouw, bestemd voor de senioren. Dit was omdat ze reservestrijders waren, degenen die bij de roedel zouden blijven en zich in de schuilplaatsen zouden verbergen. Ze moesten degenen binnenin beschermen omdat ze niet genoeg kracht hadden om een eerste, tweede, of zelfs derde verdedigingslinie te zijn. Ik was nu bij de senior van het Alpha-klasniveau, en we trainden in ons eigen gebouw. Mijn vader was een voormalige Beta-kandidaat, en mijn moeder was de dochter van een Alpha en Beta. Ze waren beiden onder de illusie dat hun oudste in beta-niveau training zat. Oh, de leugens die Sarah hen vertelde.

Ik bewaarde al mijn bijzonderheid voor na mijn afstuderen. De vrienden van mijn zus en de meeste van onze middelbare schoolklasgenoten dachten dat ik gewoon een nerdy weerwolf was en een fastfoodwerker op rolschaatsen die hen eten bracht. De anderen geloofden de geruchten die mijn zus en haar vrienden verspreidden. Alleen de volwassenen die me hebben geholpen, hebben me laten weten hoe bijzonder ik ben. Nou, ze zeggen dat ik bijzonder ben, maar hoe kan ik dat zijn als mijn eigen bloed mij haat omdat ik niet bleek ben? Ik heb geen bijna wit blond haar, mijn ogen zijn geen tint blauw. Ik heb zelfs niet het kleine, slanke, en gestroomlijnde figuur dat de rest van de vrouwen in mijn clan hebben.

Naast hen voelde ik me dik, te groot en te donker, hoewel ik objectief weet dat ik niet dik ben en dat donker zijn geen slechte zaak is. Ik trainde te hard om ook maar één ons vet te hebben. Mijn training was nog een hulpmiddel dat ik zou gebruiken om te ontsnappen aan mijn familie. Het was een goede zaak dat weerwolven slechts ongeveer vier uur slaap per nacht nodig hebben. Anders had ik nooit al mijn opleiding en werk kunnen doen. Bovendien was slapen alleen voor degenen die zich veilig voelden in hun huis...

En ik heb me hier nooit veilig gevoeld.