Geheimzinnige Vrouw

"Mevrouw Kyte, de familie Doyle biedt u één miljoen dollar als echtscheidingsvergoeding. Het staat op deze kaart," zei Bruce Jackson terwijl hij een bankkaart aan Evelyn Kyte overhandigde op straat.

Evelyn keek naar de kaart en voelde zich enigszins emotioneel.

Twee jaar geleden, onder het bevel van haar grootvader, trouwde Evelyn met Dermot Doyle.

Dermot wilde dit huwelijk niet, dus kwam hij nooit thuis.

In deze twee jaar had Evelyn Dermot alleen op televisie gezien, niet thuis. Het klonk als een grap, maar het was de waarheid!

Uiteindelijk besloten ze te scheiden.

Dermot kwam niet eens opdagen voor de scheiding. In plaats daarvan liet hij Bruce, de butler van de familie Doyle, de procedures namens hem afhandelen.

Evelyn keek naar de bankkaart die Bruce overhandigde en schudde haar hoofd. "Dank je, maar ik heb geen vergoeding nodig."

Daarmee liep Evelyn naar de stoep en stapte in een zwarte Maybach die daar stond te wachten.

Ze had twee oudere broers. De oudste was Aidan Brooks en de jongste was Niall Harland. Op dat moment zaten ze allebei in de auto. Evelyn keek naar hen en lachte, "Het is maar een scheiding. Waarom maken jullie je zo druk?"

"Evelyn, ben je echt gescheiden?" Niall, die aan het rijden was, keek verbaasd naar haar om.

Evelyn zwaaide met haar scheidingsakte en glimlachte, "Kijk eens aan. De scheidingsakte, gloednieuw."

Niall lachte, "Jullie hadden al lang geleden moeten scheiden. Nee, jullie hadden nooit moeten trouwen!"

Evelyn wierp hem een blik toe en zei snel, "Niall, let op de weg. Ik wil geen auto-ongeluk! En trouwens, waarom ben je zo blij? Scheiden is niets om te vieren."

Het leek wel alsof Aidan en Niall niet konden wachten tot ze zou scheiden.

"Dat is het zeker wel!" knikte Niall en keek toen naar Aidan, die op de achterbank zat. "Ik geloof dat Aidan ook blij is."

Aidan knikte. "Ik ben het ermee eens. Jullie hadden nooit moeten trouwen."

Evelyn zuchtte hulpeloos, "Het was opa's laatste wens. Jullie weten allebei dat ik er niet tegenin kon gaan."

Bij het horen hiervan vielen Aidan en Niall even stil. Niall zei met enige verwijt, "Ik weet niet wat opa toen dacht, jou laten trouwen met die eikel Dermot. Hoe durft hij je twee jaar lang te negeren!"

Als Evelyn hem niet had tegengehouden, had hij Dermot wel een lesje geleerd.

In vergelijking met Niall leek Evelyn veel kalmer. "Maar het goede is dat hij nooit in mijn leven heeft ingegrepen. Hij is nooit in Doyle Manor geweest. Waarschijnlijk weet hij niet eens hoe ik eruitzie."

Het was hilarisch. De man en vrouw die het dichtst bij elkaar zouden moeten staan, hadden elkaar in twee jaar nooit ontmoet.

Maar Evelyn trok het zich niet aan. Noch zij, noch Dermot wilde dit huwelijk. Zij deed het om de laatste wens van haar grootvader te vervullen, en Dermot werd erin gedwongen. Geen van beiden was gelukkig.

"Als ik had geweten dat die vent zo'n eikel was, had ik je nooit laten trouwen met hem," sprak Niall opnieuw, duidelijk een wrok koesterend tegen Dermot.

"Opa had je met een betere man moeten laten trouwen. Bijvoorbeeld met mij!" grapte hij, en voegde eraan toe: "Of met Aiden. Wij zijn allebei betrouwbaarder dan die eikel."

Evelyn wist niet wat hij dacht. "Kom op! Wie trouwt er nou met zijn eigen broer?"

Niall had zijn redenen. "We zijn niet verwant door bloed."

Evelyn rolde met haar ogen. Hoewel Aiden en Niall door haar grootvader waren geadopteerd, waren ze samen opgegroeid. Voor haar waren het haar oudere broers.

"Stop ermee. Ik zie jullie alleen als mijn oudere broers."

Niall maakte maar een grapje, en Evelyn nam het niet serieus.

Echter, toen Niall suggereerde dat Evelyn met hen zou kunnen trouwen, flikkerden Aiden's ogen onbewust naar Evelyn, die naast hem zat.

Toen Evelyn zei dat ze hen alleen als haar broers zag, werd Aiden's gezicht somber, maar hij herstelde zich binnen een seconde.

Het was duidelijk, Aiden was stiekem verliefd op Evelyn!

Toch had Aiden het goed verborgen. In de loop der jaren hadden noch Niall noch Evelyn weet van zijn geheime gevoelens voor haar.

"Nou, eind goed, al goed. Wat zijn je plannen nu?" Aiden sprak op, zijn stem magnetisch, als de warme zon op een winterdag. "Je koos ervoor om je terug te trekken om te trouwen en verdween twee jaar geleden. Veel mensen hebben je gemist."

Evelyn zuchtte, denkend aan haar verleden, "Het is twee jaar geleden. Ik vraag me af of iemand Dr. Kyte nog herinnert."

"Natuurlijk!" Aiden keek naar haar, zijn ogen flikkerden met complexe emoties. "Je bent een van 's werelds beroemdste neurochirurgen. Hoe lang je ook weg bent geweest, je zult niet vergeten worden."

"Is dat zo?" Evelyn's lippen krulden in een glimlach, haar ogen glinsterden van verlangen. "Dan proost op mij, want ik keer terug naar de operatietafel."

De volgende dag.

Bij de Doyle Group, in het kantoor van de CEO.

Assistent Todd Angelo deed verslag aan Dermot, die druk bezig was. "Meneer Doyle, Bruce belde net om te zeggen dat uw scheiding met Evelyn rond is."

Dermot vroeg: "Heeft Evelyn de compensatie aangenomen?"

"Bruce zei dat Evelyn geen cent heeft aangenomen," antwoordde Todd.

Dermot fronste meteen. "Geen cent aangenomen?"

"Ja. Bruce zei dat uw grootvader van plan was haar wat geld te geven, maar ze weigerde." Zelfs Todd vond het verrassend.

Tenslotte hadden ze gehoord dat Evelyn van het platteland kwam. Ze moest arm zijn, dus waarom zou ze geld weigeren?

Dermot stopte met het doorbladeren van zijn dossiers, dacht even na en zei toen: "Zoek haar op en geef haar het huis in het westen van de stad."

Aangezien Evelyn de afgelopen twee jaar discreet en probleemloos was geweest en zonder problemen van hem gescheiden was, wilde hij aardig voor haar zijn.

Todd knikte en maakte een aantekening, maar haastte zich niet om te vertrekken.

"Nog iets?" Dermot fronste toen hij zag dat Todd niet wegging.

"Ja." Onder de intense blik van zijn baas kon Todd niet anders dan zweten. Hij zei snel: "Ik hoorde net dat Dr. Kyte, die twee jaar geleden verdween, weer is opgedoken!"

Dermot was geschokt!