บทที่ 62

"ต้องต่ำกว่านี้"

"คุณพูดกว้างๆ แบบนี้ ฉันไม่รู้สึกเลยว่าคุณคิดถึงฉันมาก"

"คิดถึงสิ ฉันใส่ปลอกคอทุกวันเลย..." เขาพูดประโยคนี้ออกมาแล้วรู้สึกว่าตัวเองช่างน่าขัน เมื่อกลับบ้านยังปฏิเสธไม่ยอมรับ แต่ตอนนี้กลับเอามาใช้เป็นเรื่องเอาใจอีกฝ่าย

น้ำตาของหลินจวิ้นค่อยๆ ไหลลงมาทีละหยด ในใจรู้สึกทั้งสิ้นหวังและขม...