บทที่ 61

นางงามถึงกับเป็นฝ่ายเรียกร้องเธอเอง ทำให้ซูหย่าเลือดพล่านยิ่งกว่าเก่า

หญิงสาวไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นมือลงไปยังหว่างขา จับแก่นกายที่แข็งขืนผงาดขึ้น แล้วจ่อมันเข้าหากลีบดอกไม้อันชุ่มฉ่ำของซูโย่วหลาน

พอปลายแก่นกายแตะต้องความอ่อนนุ่ม ก็รู้สึกได้ถึงแรงดูดของกลีบเนื้อชุ่มน้ำ กลีบบางสีชมพูดูดรั้งที่ปลายอ่อนไ...