บทที่ 60

ความรู้สึกเต็มอิ่มที่จุดอ่อนไหวนั้น ทำให้หวินเหรินเมิ่ยเหริน (เหวินเหรินหลี่) โกรธจนอยากจะตบคนอีกแล้ว

แต่ไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่มักจะหาจังหวะได้เหมาะเจาะเสมอ ก่อนที่นางจะทันได้ตบ เขาก็ดันเข้าไปลึกๆ อีกครั้ง แล้วเริ่มขยับกายขึ้นลง จนร่างของนางสั่นไหวไปตาม

การตบนั้นจึงเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป น่าสงสารหวินเหริ...