บทที่ 57

ไม่รู้ว่าดูดนมไปนานเท่าไหร่แล้ว เฟิงเชียนซิ่นในที่สุดก็อิ่มเอม จึงยอมปล่อยยอดอกที่เธอดูดเลียไปมาอย่างไม่อยากจากมานั้น ราวกับต้องการดูดน้ำนมหยดสุดท้ายให้หมดสิ้น

ในตอนนี้เอง นางจึงนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้

"ภรรยา ทำไมถึงเรียกว่าเฟิงจื้อเกอไม่ได้ล่ะ?"

หญิงงามที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้นอดไม่ได้ที่จะ...