บทที่ 6

รีบหาผ้าอ้อมของเด็กมาเช็ดน้ำที่อยู่ใต้ก้นให้สะอาด

จากการกระทำเมื่อสักครู่ ทำให้สวี่ชิงรู้สึกคันยิบๆ ทั้งร่างกายและจิตใจ ความเจ็บปวดที่เต็มเปี่ยมหายไป แต่ความกระหายอันรุนแรงกลับถาโถมเข้ามาในใจอีกครั้ง

เธอแอบมองไปที่เฉินเสี่ยวหู ที่กำลังพยายามหลับตาแน่น ใบหน้าของเขาดูหล่อเหลาจริงๆ

สวี่ชิงเลียริมฝีปากของเธอที่แห้งผาก ด้วยความรู้สึกไม่ยอมแพ้ เธอคิดว่าจะต้องเป็นหม้ายไปตลอดชีวิตหรือ?

เธอไม่สามารถห้ามตัวเองจากการมองไปที่เฉินเสี่ยวหูอีกครั้ง กางเกงของเขาที่นูนขึ้นสูง นี่คือผู้ชาย ผู้ชายที่สามารถขจัดความว่างเปล่าในจิตใจของหญิงม่ายได้

หลังจากความวุ่นวายเมื่อสักครู่ น้องชายของเฉินเสี่ยวหูไม่เพียงแต่ไม่เหนื่อยล้า แต่ยังบวมขึ้นมากกว่าเดิม ดูน่าหลงใหล

ความจริงแล้ว แม้ว่าเฉินเสี่ยวหูจะหลับตาแน่น แต่ในสมองของเขากลับคิดถึงภาพอันเร่าร้อนที่ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้นเมื่อสักครู่

แม่เลี้ยงไม่เพียงแต่สวย แต่ร่างกายที่อวบอิ่มทั้งด้านหน้าและด้านหลังยังกระตุ้นความปรารถนาอันดิบเถื่อน

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเสี่ยวหูเข้าใจผู้หญิงอย่างชัดเจน ทุกครั้งที่นึกถึง ไฟในใจของเขาก็ยิ่งลุกโชน

ข้างล่างของเขาตื่นเต้นมากขึ้นทุกครั้ง แข็งเหมือนเหล็ก

สวี่ชิงเห็นทุกอย่าง ลำคอของเธอตึง กลืนน้ำลาย

"ไม่ได้ ฉันจะไม่ปล่อยโอกาสดีๆ ที่หายากเช่นนี้ไป" สวี่ชิงตัดสินใจ

ทันใดนั้น สวี่ชิงก็พุ่งเข้าหาเฉินเสี่ยวหู กอดร่างกายที่เต็มไปด้วยพลังของเขาแน่น

เธอใช้แรงทั้งหมดกอดรัดเขา ปลดปล่อยความปรารถนา ราวกับอยากจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขา

"แม่เลี้ยง กอดผมแน่นเกินไป ผมเกือบหายใจไม่ออกแล้ว"

เฉินเสี่ยวหูพยายามเงยหน้าขึ้น โผล่ดวงตาและจมูกออกมาจากระหว่างอกคู่ใหญ่

เขาหายใจหอบ "แม่เลี้ยง ผมลืมตาได้หรือยังครับ?"

"เจ้าคนโง่ ลืมตาเถอะ แม่จะบอกว่า สิ่งที่เธอพูดเกี่ยวกับการจับคู่ชายหญิงนั้นไม่ถูกต้อง"

ความร้อนทั่วร่างกาย บวกกับการกอดกันอย่างใกล้ชิด ทำให้เสียงหายใจของทั้งสองคนหนักหน่วงขึ้น

"ไม่ถูกยังไงครับ?"

เฉินเสี่ยวหูพูดพลางกอดก้นขาวใหญ่ของสวี่ชิง ยกขึ้นอย่างแรง

"ฉันบอกว่าไม่ถูก ก็คือไม่ถูก"

"การจับคู่ไม่ใช่การคนน้ำตาล แต่เป็นการปลูกต้นไม้ เธอเข้าใจการปลูกต้นไม้ไหม?"

มือเล็กนุ่มของสวี่ชิงลูบกล้ามท้องของเฉินเสี่ยวหู และค่อยๆ เลื่อนลงไปเรื่อยๆ

"ปลูกต้นไม้? ปลูกยังไงครับ?"

เฉินเสี่ยวหูรู้สึกถึงความกระตือรือร้นของสวี่ชิง แต่ครั้งนี้เขากลับแกล้งทำเป็นโง่ รอให้แม่เลี้ยงเข้าหา

"ใช่ ตรงนี้แหละ เอารากฝังเข้าไปในตาน้ำของแม่ แล้วพยายามเจาะเข้าไปให้ลึก"

สวี่ชิงนำมือของเฉินเสี่ยวหูไปที่ทางเข้าระหว่างขาของเธออีกครั้ง

หญิงสาวตัวเล็กที่เซ็กซี่คนนี้ ทนไม่ไหวแล้วสินะ!

เฉินเสี่ยวหูรู้สึกดีใจมาก แต่ยังคงแกล้งทำเป็นงุนงง ไม่ให้มีร่องรอยใดๆ

"หา? แต่ตาน้ำลึกมาก จะต้องเจาะไปถึงเมื่อไหร่"

เสียงหายใจของสวี่ชิงหนักขึ้น และเสียงของเธอก็ดังขึ้นด้วย

"เจาะ... เจาะจนกว่าจะไม่มีทางถอย ขึ้นไปถึงเมฆฝนบนภูเขาอู่ซาน"

สวี่ชิงทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอแยกขาออกกว้างที่สุด พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีขนหนาทึบนั้นเปียกจนไม่สามารถเปียกไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว

"แม่เลี้ยง น้ำพุพุ่งออกมาอีกแล้ว ถึงเวลาปลูกต้นไม้หรือยังครับ?"

เฉินเสี่ยวหูร้องอย่างไร้เดียงสา

สวี่ชิงรู้สึกใจร้อนแล้ว เธอถามด้วยเสียงสั่น "เธออยากเรียนรู้วิธีปลูกต้นไม้ไหม?"

"ผม... แน่นอนว่าผมอยากเรียนปลูกต้นไม้ เป็นการปลูกต้นไม้กับแม่เลี้ยงใช่ไหมครับ?"