บทที่ 848

ลีซานเฉิงพูดพลางเอามือข้างหนึ่งวางลงบนต้นขาเนียนนุ่มของเธอ แล้วก้มตัวลงประกบปากลงบนแผลของซูเสวีย

ผิวของซูเสวียนุ่มมาก ริมฝีปากของลีซานเฉิงที่แนบลงไปรู้สึกสบายจนเขาแทบอดใจไม่ไหวอยากจะเลียสักที แต่ลีซานเฉิงก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะคิดเรื่องพวกนั้น เขาจึงได้แต่ออกแรงดูดพิษออกมา

ซูเสวียดูเหมือนจะเจ...