บทที่ 168

ประตูมิติพ่นพวกเขาทะลักออกมาสู่โถงสูงแห่งน็อกทิส โดมิเนีย ดุจลมหายใจที่ถูกผ่อนออกมาแรงเกินไป

แสงจันทร์ส่องลอดผ่านซุ้มโค้งกระจกสีด้านบน ทาบทอเงาสีน้ำเงินและม่วงลงบนเสื้อคลุมของโรแนนขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าโดยที่อลาริยังคงแนบอยู่กับอก ดิมิทรีขนาบข้างเขา ฝีเท้าเฉียบคม เสื้อโค้ตเปรอะเปื้อนฝุ่นและกากเวทม...