บทที่ 639

ลิ่วเกาได้ยินเสียงฉันเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นทางโทรศัพท์ เขายิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น อารมณ์ดีๆ ที่เขามีตอนแรกหายวับไปในทันทีเพราะฉัน เขาจึงพูดอย่างไม่อดทนว่า "เอ่อ พอเถอะ พอเถอะ วั่นเอ๋อร์ ถ้าสามีเธอไม่อนุญาต งั้นก็พักผ่อนอยู่บ้านให้ดีนะ มีเวลาฉันจะเลี้ยงข้าวเธอนะ!"

ฉันได้ยินแล้วแกล้งทำเป็นรู้สึกดี...