The Moon Goddess

All of a sudden there was a growl that ripped through the room and the band stopped playing and I heard something smash. Like it was a wooden chair or something.
Everyone looked in that direction and there was a man standing there that I had never noticed before. He would have been in his early 20's, brown hair to his shoulders, a brown goatee, 6-foot 6 at least and very defined muscles that were now tense as his intense gaze was staring directly at me and Mason.
But I didn't know who he was. I was frozen in the spot and this man was just staring at us with pure hatred in his eyes. But then I realized that the hatred was for Mason. Not me.
"Mine." He demanded.

Nagle przez pokój przeszedł ryk, który przerwał grę zespołu, a ja usłyszałem coś, co się rozbiło. Jakby to było drewniane krzesło czy coś podobnego. Wszyscy spojrzeli w tamtym kierunku, a tam stał mężczyzna, którego wcześniej nie zauważyłem. Mógł być na początku dwudziestki, miał brązowe włosy sięgające ramion, brązową kozią bródkę, mierzył co najmniej dwa metry i miał bardzo wyraziste mięśnie, które teraz były napięte, gdy jego intensywne spojrzenie było skierowane prosto na mnie i Masona.
Ale nie wiedziałem, kim on jest. Zamarłem na miejscu, a ten człowiek patrzył na nas z czystą nienawiścią w oczach. Wtedy zrozumiałem, że ta nienawiść była skierowana do Masona. Nie do mnie.
"Moje." Zażądał.

Tout à coup, un grondement a déchiré la pièce et le groupe s'est arrêté de jouer, et j'ai entendu quelque chose se briser. Comme si c'était une chaise en bois ou quelque chose du genre.
Tout le monde a regardé dans cette direction et il y avait un homme debout là-bas que je n'avais jamais remarqué auparavant. Il devait avoir une vingtaine d'années, des cheveux bruns jusqu'aux épaules, un bouc brun, mesurant au moins 1,98 mètre, avec des muscles bien définis qui étaient maintenant tendus alors que son regard intense se fixait directement sur moi et Mason.
Mais je ne savais pas qui il était. J'étais figée sur place et cet homme nous regardait avec une haine pure dans les yeux. Mais ensuite, j'ai réalisé que cette haine était dirigée vers Mason. Pas moi.
"À moi." Exigea-t-il.

De repente, un gruñido atravesó la habitación, la banda dejó de tocar y escuché algo romperse. Como si fuera una silla de madera o algo así. Todos miraron en esa dirección y había un hombre de pie que nunca había notado antes. Tendría poco más de 20 años, cabello castaño hasta los hombros, una perilla marrón, al menos 1.98 metros de altura y músculos muy definidos que ahora estaban tensos mientras su mirada intensa se dirigía directamente hacia mí y Mason.
Pero no sabía quién era. Estaba congelada en el lugar y este hombre nos miraba con puro odio en sus ojos. Pero luego me di cuenta de que el odio era hacia Mason, no hacia mí.
—Mío —exigió.

Birdenbire odanın içinden geçen bir homurtu duyuldu, grup çalmayı bıraktı ve bir şeyin kırıldığını işittim. Sanki ahşap bir sandalye kırılmış gibiydi. Herkes o yöne baktı ve daha önce hiç fark etmediğim bir adam orada duruyordu. Yirmili yaşlarının başında olmalıydı, omuzlarına kadar uzanan kahverengi saçları, kahverengi keçi sakalı vardı, en az 1.98 boyunda ve çok belirgin kasları vardı. Şu anda gergindi ve yoğun bakışları doğrudan bana ve Mason'a odaklanmıştı. Ama kim olduğunu bilmiyordum. Olduğum yerde donup kalmıştım ve bu adam gözlerinde saf nefretle bize bakıyordu. Sonra fark ettim ki nefret Mason'a yönelikti, bana değil. "Benim." diye talep etti.

Opeens klonk er een gegrom dat door de kamer galmde. De band stopte met spelen en ik hoorde iets breken. Alsof het een houten stoel was of zoiets.
Iedereen keek die kant op en daar stond een man die ik nog niet eerder had opgemerkt. Hij moest begin twintig zijn, met bruin haar tot op zijn schouders, een bruine sik, minstens 1 meter 98 en zeer gespierde armen die nu gespannen waren terwijl zijn intense blik recht op mij en Mason gericht was.
Maar ik wist niet wie hij was. Ik stond als bevroren op mijn plek en deze man staarde ons aan met pure haat in zijn ogen. Maar toen besefte ik dat de haat voor Mason was. Niet voor mij.
"Van mij," eiste hij.

All'improvviso ci fu un ringhio che squarciò la stanza, la band smise di suonare e sentii qualcosa andare in frantumi. Come se fosse stata una sedia di legno o qualcosa del genere. Tutti guardarono in quella direzione e c'era un uomo in piedi che non avevo mai notato prima. Avrebbe avuto poco più di vent'anni, capelli castani fino alle spalle, un pizzetto castano, almeno un metro e novantotto e muscoli molto definiti che ora erano tesi mentre il suo sguardo intenso fissava direttamente me e Mason. Ma non sapevo chi fosse. Ero congelata sul posto e quest'uomo ci fissava con puro odio negli occhi. Ma poi mi resi conto che l'odio era rivolto a Mason. Non a me. "Mio." Pretese.

Plötzlich ertönte ein Knurren, das durch den Raum riss, und die Band hörte auf zu spielen. Ich hörte etwas zerbrechen, als wäre es ein Holzstuhl oder so etwas.
Alle blickten in diese Richtung, und dort stand ein Mann, den ich zuvor nie bemerkt hatte. Er musste Anfang zwanzig sein, mit braunem Haar, das ihm bis zu den Schultern reichte, einem braunen Spitzbart, mindestens 1,98 Meter groß und sehr definierten Muskeln, die jetzt angespannt waren, während sein intensiver Blick direkt auf mich und Mason gerichtet war.
Aber ich wusste nicht, wer er war. Ich war wie erstarrt, und dieser Mann starrte uns mit purer Hass in den Augen an. Doch dann wurde mir klar, dass der Hass Mason galt. Nicht mir.
„Meins“, verlangte er.

De repente, um rosnado rasgou o ar da sala, a banda parou de tocar e eu ouvi algo se quebrar. Parecia uma cadeira de madeira ou algo assim. Todos olharam naquela direção e havia um homem em pé ali, que eu nunca tinha notado antes. Ele devia estar na casa dos 20 anos, cabelo castanho até os ombros, um cavanhaque castanho, pelo menos 1,98 metros de altura e músculos muito definidos que agora estavam tensos enquanto seu olhar intenso estava fixo diretamente em mim e em Mason.
Mas eu não sabia quem ele era. Eu estava paralisada no lugar e esse homem apenas nos encarava com puro ódio nos olhos. Mas então percebi que o ódio era por Mason. Não por mim.
"Meu." Ele exigiu.