Elysian Veylora

ボスは手袋を脱ぎ、その蒼白く冷たい手で彼の頬に触れた。彼の体が小さく震え、呼吸が荒くなる。
ボスは潔癖症で、人に触れるのを好まない人物だった。
彼は今しがた人を殺したばかりで、全身汗臭く、血の匂いもしていた。まさかボスが自分に触れるなんて、思いもよらなかった。
見上げると、ボスとの距離がこれほど近かったことは一度もなかった。
彼はボスの淡灰色の虹彩をはっきりと見ることができた。その中には雪の結晶のような模様が浮かび、冷たく、魅惑的だった。
ボスは葉巻の香りを漂わせながら、静かに言った。「人間よりも、犬の方が好きだ。奴らよりも、お前の方が好きだ」

보스가 장갑을 벗고, 그 창백하고 차가운 손으로 그의 얼굴을 쓰다듬자, 그의 몸이 살짝 떨렸고, 숨이 가빠졌다.
보스는 결벽증이 있어서, 평소에도 사람을 만지는 것을 좋아하지 않았다.
그는 방금 사람을 죽였고, 온몸에서 역겨운 땀 냄새와 피비린내가 났는데, 보스가 자신을 만질 거라고는 상상도 못 했다.
그가 고개를 들자, 보스와의 거리가 이렇게 가까웠던 적은 한 번도 없었다.
그는 보스의 연회색 홍채와 그 안에 눈꽃처럼 펼쳐진 무늬를 선명하게 볼 수 있었다. 차갑고도 매혹적인.
보스가 시가 냄새를 풍기며 나직이 말했다. "사람보다는 개를 더 좋아하지. 그들보다는 네가 더 마음에 들어."

Tinanggal ng malaking tao ang kanyang guwantes at hinaplos ang kanyang mukha gamit ang malamig at maputlang kamay. Nanginig ang kanyang katawan at bumilis ang kanyang paghinga.
May pagka-malinis ang malaking tao, at hindi talaga mahilig humawak ng tao. Kararating lang niya mula sa pagpatay ng tao, kaya puno pa siya ng pawis at amoy dugo. Hindi niya inasahan na hahawakan siya ng malaking tao.
Tumingala siya at nakita na hindi pa kailanman naging ganito kalapit ang malaking tao sa kanya. Kitang-kita niya ang mapusyaw na kulay abong iris ng malaking tao, na parang may mga pattern na parang niyebe, malamig at kaakit-akit.
Mahina at may halong amoy ng sigarilyo ang boses ng malaking tao nang magsalita ito, "Mas gusto ko ang mga aso kaysa sa tao. At higit sa kanila, mas gusto kita."

大佬脫掉手套，用那蒼白冰冷的手撫上他的臉龐，他身體顫了顫，呼吸急促。
大佬有潔癖，從來不喜歡碰人。
他剛殺了人，渾身臭汗，還有血腥味，他沒想到大佬竟然會碰自己。
他抬眼，大佬的距離和他的距離，從來沒有這麼近過。
他能清晰地看到大佬淺灰色的虹膜，裡面如雪花一樣的紋路，冰冷，迷人。
大佬輕聲說話，帶著雪茄的味道：「比起人，我更喜歡狗。比起他們，我更喜歡你。」

Bos melepaskan sarung tangan, menggunakan tangan pucat dan dinginnya untuk menyentuh wajahnya. Tubuhnya bergetar, napasnya tersengal-sengal.
Bos itu punya kebiasaan bersih, tidak pernah suka menyentuh orang.
Dia baru saja membunuh seseorang, tubuhnya penuh keringat dan bau darah. Dia tidak menyangka bos itu akan menyentuhnya.
Dia mengangkat matanya, jarak antara bos itu dan dirinya belum pernah sedekat ini.
Dia bisa melihat dengan jelas iris abu-abu muda bos itu, dengan pola seperti salju di dalamnya, dingin, memikat.
Bos itu berbicara dengan lembut, dengan aroma cerutu: "Dibandingkan manusia, saya lebih suka anjing. Dibandingkan mereka, saya lebih suka kamu."

Đại ca tháo găng tay, dùng đôi tay trắng bệch lạnh lẽo vuốt nhẹ lên khuôn mặt anh. Cơ thể anh run lên, hơi thở trở nên gấp gáp.
Đại ca vốn có tính sạch sẽ, xưa nay không thích chạm vào người khác.
Anh vừa mới giết người, mồ hôi nhễ nhại, còn có cả mùi máu tanh. Anh không ngờ rằng đại ca lại chạm vào mình.
Anh ngước mắt lên, khoảng cách giữa anh và đại ca chưa bao giờ gần đến thế.
Anh có thể nhìn rõ đôi mắt màu xám nhạt của đại ca, bên trong là những đường vân như bông tuyết, lạnh lùng nhưng quyến rũ.
Đại ca nhẹ nhàng nói, mang theo mùi xì gà: "So với người, tôi thích chó hơn. So với bọn họ, tôi thích cậu hơn."