Amina Adamou

“If you don’t want me to claim you as mine, little wolf, lock all your doors and shut every window. I’m a reasonable alpha, I’ll understand.”
He’d rejected her first, no way was she letting him waltz past her defenses and right into her heart. So she locked all her doors, shut her windows and locked those too for good measure. But when night came he didn’t just show up at her door- he broke through the window too. Because for her, he’d never be reasonable.

"Why is he so angry?" Arius asked as he ran, his face a calm mask, breathing surprisingly even. The only thing that betrayed the supernatural speed in which he was running at was his curly log hair, which whipped wildly behind him, displaying all the sharp perfect angles of his pale inhumanly beautiful face. There was no sign of sweat, anxiety or disorientation. Far too graceful for person fleeing for his life. I, on the other hand probably looked like a mess.
From behind us came another ground-shaking roar, not as far off as the previous one. He was getting closer.
"What else did you expect when you kidnap an alpha's mate?" I asked him.
He raised a brow. "I suppose you have a point. But what I don't understand is why you're running too, Mrs. Alpha."

—¿Por qué está tan enojado? —preguntó Arius mientras corría, su rostro una máscara de calma, respirando sorprendentemente parejo. Lo único que delataba la velocidad sobrenatural a la que corría era su cabello rizado, que se agitaba salvajemente detrás de él, mostrando todos los ángulos perfectos y afilados de su pálido y hermosamente inhumano rostro. No había señales de sudor, ansiedad o desorientación. Demasiado elegante para una persona que huye por su vida. Yo, por otro lado, probablemente parecía un desastre.
Desde detrás de nosotros vino otro rugido que sacudió el suelo, no tan lejos como el anterior. Se estaba acercando.
—¿Qué más esperabas cuando secuestras a la pareja de un alfa? —le pregunté.
Él levantó una ceja.
—Supongo que tienes razón. Pero lo que no entiendo es por qué tú también estás corriendo, señora Alfa.

«Si no quieres que diga que eres mía, lobito, cierra todas tus puertas y cierra todas las ventanas. Soy un alfa razonable, lo entenderé.
Él la había rechazado primero, de ninguna manera iba a dejar que él pasara por encima de sus defensas y se metiera directamente en su corazón. Así que cerró todas sus puertas, cerró las ventanas y también las cerró con llave por si acaso. Pero cuando llegó la noche, no solo se presentó en su puerta, sino que también entró por la ventana. Porque para ella, él nunca sería razonable.

"Por que ele está tão bravo?" Arius perguntou enquanto corria, seu rosto uma máscara calma, respirando surpreendentemente de forma regular. A única coisa que traía a velocidade sobrenatural com que ele corria era seu cabelo cacheado, que chicoteava selvagemente atrás dele, exibindo todos os ângulos perfeitos e afiados de seu rosto pálido e inumanamente belo. Não havia sinal de suor, ansiedade ou desorientação. Muito gracioso para alguém fugindo pela vida. Eu, por outro lado, provavelmente parecia um desastre.
Atrás de nós veio outro rugido que fez o chão tremer, não tão distante quanto o anterior. Ele estava se aproximando.
"O que mais você esperava quando sequestra a companheira de um alfa?" perguntei a ele.
Ele levantou uma sobrancelha. "Suponho que você tem razão. Mas o que eu não entendo é por que você também está correndo, Sra. Alfa."

"Se você não quer que eu te reivindique como minha, lobinha, tranque todas as suas portas e feche todas as janelas. Eu sou um alfa razoável, vou entender."
Ele a havia rejeitado primeiro, de jeito nenhum ela o deixaria passar por suas defesas e entrar direto em seu coração. Então, ela trancou todas as portas, fechou as janelas e as trancou também, por precaução. Mas quando a noite chegou, ele não apenas apareceu na porta dela - ele quebrou a janela também. Porque, para ela, ele nunca seria razoável.

「小さな狼よ、私のものにされたくないのなら、全てのドアに鍵をかけて、窓という窓を閉め切るんだな。私は分別のあるアルファだ、理解してやろう」
彼が先に自分を拒絶したのだ。そう簡単に心の防壁を突き破らせるわけにはいかない。だから彼女は全てのドアに鍵をかけ、念には念を入れて窓も閉め切って施錠した。
しかし、夜が訪れた時、彼はドアの前に現れただけではなかった――窓も破って侵入してきたのだ。なぜなら、彼女に対してだけは、決して分別など持ち合わせていなかったから。

"Se non vuoi che ti reclami come mia, piccolo lupo, chiudi tutte le porte e serrati ogni finestra. Sono un alfa ragionevole, capirò."
Lui l'aveva rifiutata per primo, non c'era modo che lei gli permettesse di superare le sue difese e entrare direttamente nel suo cuore. Così chiuse tutte le porte, serrò le finestre e le bloccò per sicurezza. Ma quando arrivò la notte, lui non si presentò solo alla sua porta - sfondò anche la finestra. Perché per lei, non sarebbe mai stato ragionevole.

"Warum ist er so wütend?" fragte Arius, während er rannte. Sein Gesicht war eine ruhige Maske, und sein Atem war überraschend gleichmäßig. Das Einzige, was die übernatürliche Geschwindigkeit, mit der er lief, verriet, war sein lockiges Haar, das wild hinter ihm herpeitschte und die scharfen, perfekten Winkel seines blassen, unmenschlich schönen Gesichts zur Schau stellte. Kein Zeichen von Schweiß, Angst oder Desorientierung. Viel zu anmutig für jemanden, der um sein Leben rannte. Ich hingegen sah wahrscheinlich wie ein Chaos aus.
Hinter uns ertönte ein weiteres erderschütterndes Brüllen, nicht so weit entfernt wie das vorherige. Er kam näher.
"Was hast du denn erwartet, wenn du den Gefährten eines Alphas entführst?" fragte ich ihn.
Er zog eine Augenbraue hoch. "Da hast du wohl recht. Aber was ich nicht verstehe, ist, warum du auch rennst, Frau Alpha."

„Wenn du nicht willst, dass ich dich als mein Eigen beanspruche, kleiner Wolf, dann schließe alle deine Türen ab und verriegle jedes Fenster. Ich bin ein vernünftiger Alpha, ich werde es verstehen.“
Er hatte sie zuerst zurückgewiesen, keine Chance, dass sie ihn einfach so an ihren Verteidigungen vorbei und direkt in ihr Herz lassen würde. Also schloss sie alle ihre Türen ab, verriegelte ihre Fenster und schloss auch diese zur Sicherheit ab. Doch als die Nacht hereinbrach, tauchte er nicht nur an ihrer Tür auf – er brach auch durch das Fenster. Denn für sie würde er niemals vernünftig sein.

« Si tu ne veux pas que je te revendique comme mienne, petite louve, verrouille toutes tes portes et ferme chaque fenêtre. Je suis un alpha raisonnable, je comprendrai. »
Il l'avait rejetée en premier, il était hors de question qu'elle le laisse franchir ses défenses et entrer directement dans son cœur. Alors elle verrouilla toutes ses portes, ferma ses fenêtres et les verrouilla aussi pour être sûre. Mais quand la nuit tomba, il ne se contenta pas de se présenter à sa porte - il brisa aussi la fenêtre. Parce que pour elle, il ne serait jamais raisonnable.

"Als je niet wilt dat ik je opeis als de mijne, kleine wolf, sluit dan al je deuren en doe alle ramen dicht. Ik ben een redelijke alfa, ik zal het begrijpen."
Hij had haar eerst afgewezen, dus er was geen manier waarop ze hem zomaar langs haar verdedigingen en recht in haar hart zou laten wandelen. Dus sloot ze al haar deuren, deed haar ramen dicht en vergrendelde die ook voor de zekerheid. Maar toen de nacht viel, verscheen hij niet alleen bij haar deur - hij brak ook door het raam. Want voor haar zou hij nooit redelijk zijn.

"Waarom is hij zo boos?" vroeg Arius terwijl hij rende, zijn gezicht een kalme masker, zijn ademhaling verrassend gelijkmatig. Het enige dat de bovennatuurlijke snelheid waarmee hij rende verraadde, was zijn krullend haar, dat wild achter hem wapperde en alle scherpe perfecte hoeken van zijn bleke, onmenselijk mooie gezicht onthulde. Er was geen teken van zweet, angst of desoriëntatie. Veel te gracieus voor iemand die voor zijn leven vluchtte. Ik daarentegen zag er waarschijnlijk uit als een puinhoop.
Achter ons klonk weer een grondschuddende brul, niet zo ver weg als de vorige. Hij kwam dichterbij.
"Wat had je anders verwacht als je de partner van een alfa ontvoert?" vroeg ik hem.
Hij trok een wenkbrauw op. "Ik veronderstel dat je een punt hebt. Maar wat ik niet begrijp, is waarom jij ook rent, mevrouw Alfa."

"Om du inte vill att jag ska göra dig till min, lilla varg, lås alla dina dörrar och stäng varje fönster. Jag är en rimlig alfa, jag kommer att förstå."
Han hade avvisat henne först, så det fanns ingen chans att hon skulle låta honom glida förbi hennes försvar och rakt in i hennes hjärta. Så hon låste alla sina dörrar, stängde sina fönster och låste dem också för säkerhets skull. Men när natten kom dök han inte bara upp vid hennes dörr - han bröt sig in genom fönstret också. För henne skulle han aldrig vara rimlig.

"Hvorfor er han så sint?" spurte Arius mens han løp, ansiktet hans var en rolig maske, pusten overraskende jevn. Det eneste som avslørte den overnaturlige farten han løp med, var de krøllete lokkene hans som pisket vilt bak ham, og viste alle de skarpe perfekte vinklene av det bleke, umenneskelig vakre ansiktet hans. Det var ingen tegn til svette, angst eller desorientering. Altfor grasiøs for en person som flyktet for livet. Jeg, derimot, så sannsynligvis ut som et vrak.
Bak oss kom et nytt jordskjelvaktig brøl, ikke så langt unna som det forrige. Han kom nærmere.
"Hva annet forventet du når du kidnapper en alfas make?" spurte jeg ham.
Han hevet et øyenbryn. "Jeg antar at du har et poeng. Men det jeg ikke forstår er hvorfor du også løper, fru Alfa."

"Hvis du ikke vil have, at jeg gør krav på dig, lille ulv, så lås alle dine døre og luk alle vinduer. Jeg er en rimelig alfa, jeg vil forstå."
Han havde afvist hende først, så der var ingen chance for, at hun ville lade ham trænge igennem hendes forsvar og direkte ind i hendes hjerte. Så hun låste alle sine døre, lukkede sine vinduer og låste dem også for en sikkerheds skyld. Men da natten faldt på, dukkede han ikke bare op ved hendes dør - han brød også gennem vinduet. For hende ville han aldrig være rimelig.

"إذا كنتِ لا تريدين مني أن أعتبركِ ملكي، أيتها الذئبة الصغيرة، فأغلقي كل أبوابكِ وأقفلي كل نوافذكِ. أنا زعيم معقول، سأفهم."
لقد رفضها أولاً، فلا يمكنها أن تسمح له بتجاوز دفاعاتها والدخول إلى قلبها. لذا أغلقت كل أبوابها، وأغلقت نوافذها وأقفلتها أيضاً للتأكد. ولكن عندما حل الليل، لم يكتفِ بالظهور عند بابها فقط - بل كسر النافذة أيضاً. لأنه من أجلها، لن يكون معقولاً أبداً.

"Hvis du ikke vil at jeg skal gjøre deg til min, lille ulv, lås alle dørene dine og lukk hvert vindu. Jeg er en rimelig alfa, jeg vil forstå."
Han hadde avvist henne først, så det var ingen sjanse for at hun skulle la ham spasere forbi forsvarene hennes og rett inn i hjertet hennes. Så hun låste alle dørene, lukket vinduene og låste dem også for sikkerhets skyld. Men da natten kom, dukket han ikke bare opp ved døren hennes - han brøt gjennom vinduet også. For henne ville han aldri være rimelig.

"لماذا هو غاضب إلى هذا الحد؟" سأل أريوس وهو يركض، وجهه قناع هادئ، وتنفسه منتظم بشكل مدهش. الشيء الوحيد الذي كشف عن سرعته الخارقة هو شعره المجعد الطويل الذي كان يتطاير خلفه بعنف، مظهراً كل الزوايا الحادة لوجهه الشاحب الجميل بشكل غير إنساني. لم يكن هناك أي علامة على العرق أو القلق أو الارتباك. كان رشيقاً للغاية بالنسبة لشخص يهرب من أجل حياته. أما أنا، فمن المحتمل أنني كنت أبدو كفوضى.
من خلفنا جاء زئير آخر يهز الأرض، لم يكن بعيداً كما كان الزئير السابق. كان يقترب.
"ماذا كنت تتوقع عندما تخطف رفيقة زعيم القطيع؟" سألته.
رفع حاجبه. "أعتقد أن لديك نقطة. لكن ما لا أفهمه هو لماذا تهربين أنتِ أيضاً، يا سيدة الزعيم."

„Jeśli nie chcesz, żebym cię uznał za swoją, mały wilku, zamknij wszystkie drzwi i zamknij każde okno. Jestem rozsądnym alfą, zrozumiem.”
To on ją odrzucił pierwszy, więc nie zamierzała pozwolić mu przejść przez jej obronę prosto do serca. Zamknęła więc wszystkie drzwi, zamknęła okna i na wszelki wypadek je też zaryglowała. Ale kiedy nadeszła noc, nie tylko pojawił się pod jej drzwiami - wyważył też okno. Bo dla niej nigdy nie byłby rozsądny.

"Hvorfor er han så vred?" spurgte Arius, mens han løb, hans ansigt en rolig maske, og hans vejrtrækning overraskende jævn. Det eneste, der afslørede den overnaturlige hastighed, han løb med, var hans krøllede hår, som piskede vildt bag ham og fremviste alle de skarpe perfekte vinkler af hans blege, umenneskeligt smukke ansigt. Der var ingen tegn på sved, angst eller desorientering. Alt for yndefuld til en person, der flygter for sit liv. Jeg, derimod, så sandsynligvis ud som et rod.
Bag os kom endnu et jordrystende brøl, ikke så langt væk som det forrige. Han kom tættere på.
"Hvad havde du ellers forventet, når du kidnapper en alfas mage?" spurgte jeg ham.
Han løftede et øjenbryn. "Jeg må indrømme, at du har en pointe. Men hvad jeg ikke forstår, er, hvorfor du også løber, fru Alfa."

"Dlaczego on jest taki wściekły?" zapytał Arius, biegnąc z twarzą spokojną jak maska, oddychając zaskakująco równomiernie. Jedyną rzeczą, która zdradzała nadprzyrodzoną prędkość, z jaką biegł, były jego kręcone włosy, które dziko powiewały za nim, ukazując wszystkie ostre, idealne kąty jego bladej, nieludzko pięknej twarzy. Nie było śladu potu, niepokoju ani dezorientacji. Zbyt gracja jak na osobę uciekającą przed śmiercią. Ja natomiast pewnie wyglądałam jak bałagan.
Za nami rozległ się kolejny, wstrząsający ziemią ryk, nie tak daleko jak poprzedni. Zbliżał się.
"Czego innego się spodziewałeś, kiedy porywasz partnerkę alfy?" zapytałam go.
Uniósł brew. "Przypuszczam, że masz rację. Ale czego nie rozumiem, to dlaczego ty też uciekasz, pani Alfo?"

"Varför är han så arg?" frågade Arius medan han sprang, hans ansikte en lugn mask, andningen förvånansvärt jämn. Det enda som avslöjade den övernaturliga hastigheten han sprang med var hans lockiga hår, som piskade vilt bakom honom och visade alla de skarpa perfekta vinklarna av hans bleka, omänskligt vackra ansikte. Det fanns inga tecken på svett, ångest eller desorientering. Alldeles för graciös för en person som flyr för sitt liv. Jag, å andra sidan, såg förmodligen ut som ett vrak.
Bakom oss hördes ännu ett markskakande vrål, inte lika långt borta som det förra. Han kom närmare.
"Vad förväntade du dig när du kidnappar en alfas partner?" frågade jag honom.
Han höjde ett ögonbryn. "Jag antar att du har en poäng. Men det jag inte förstår är varför du också springer, fru Alfa."

"내 거라고 주장하는 게 싫다면, 작은 늑대야, 모든 문을 잠그고 창문도 다 닫아. 난 합리적인 알파니까, 이해할 거야."
그가 먼저 그녀를 거절했으니, 그녀는 그가 자신의 방어선을 뚫고 마음속으로 들어오는 걸 절대 허락하지 않을 생각이었다. 그래서 그녀는 모든 문을 잠그고, 창문도 닫고, 그것도 모자라서 잠갔다. 하지만 밤이 되자 그는 문 앞에 나타나는 것만으로는 만족하지 않았다. 창문을 깨고 들어왔다. 그녀에게 있어서 그는 절대 합리적일 수 없었기 때문이다.

"Kalau kau tak mahu aku mengaku kau sebagai milikku, serigala kecil, kunci semua pintu dan tutup setiap tingkap. Aku ni alpha yang bertimbang rasa, aku akan faham."
Dia yang menolaknya dulu, tak mungkin dia akan biarkan lelaki itu melangkah masuk ke dalam hatinya begitu saja. Jadi dia kunci semua pintu, tutup tingkap dan kunci tingkap-tingkap itu juga untuk lebih selamat. Tapi bila malam tiba, dia bukan saja muncul di pintu- dia pecah masuk melalui tingkap juga. Sebab untuk dia, lelaki itu takkan pernah bertimbang rasa.

"Kung ayaw mong angkinin kita bilang akin, maliit na lobo, ikandado mo lahat ng pinto at isara ang bawat bintana. Ako'y isang makatuwirang alpha, maiintindihan ko."
Siya ang unang tumanggi sa kanya, kaya't hindi niya hahayaang basta na lang siya makapasok sa kanyang depensa at puso. Kaya't ikinandado niya lahat ng pinto, isinara ang mga bintana at ikinandado rin ang mga iyon para sigurado. Pero nang dumating ang gabi, hindi lang siya basta kumatok sa pinto—binutas pa niya ang bintana. Dahil para sa kanya, hindi siya kailanman magiging makatuwiran.

“Nếu em không muốn anh coi em là của anh, cô sói nhỏ, hãy khóa hết cửa và đóng chặt mọi cửa sổ. Anh là một alpha biết điều, anh sẽ hiểu.”
Anh đã từ chối cô trước, không đời nào cô để anh vượt qua hàng rào phòng thủ của mình và bước vào trái tim cô. Vì vậy, cô khóa hết cửa, đóng chặt cửa sổ và khóa luôn cho chắc. Nhưng khi đêm xuống, anh không chỉ xuất hiện ở cửa - anh còn phá cả cửa sổ để vào. Bởi vì đối với cô, anh sẽ không bao giờ biết điều.

"ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันถือว่าเธอเป็นของฉัน หมาป่าน้อย ก็ล็อกประตูทุกบานและปิดหน้าต่างทุกช่อง ฉันเป็นอัลฟาที่มีเหตุผล ฉันจะเข้าใจ"
เขาเคยปฏิเสธเธอก่อน ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยให้เขาเดินผ่านการป้องกันของเธอและเข้ามาในหัวใจของเธอได้ ดังนั้นเธอจึงล็อกประตูทุกบาน ปิดหน้าต่างและล็อกมันด้วยเพื่อความแน่ใจ แต่เมื่อถึงเวลากลางคืน เขาไม่ได้แค่ปรากฏตัวที่ประตูของเธอเท่านั้น เขายังพังหน้าต่างเข้ามาด้วย เพราะสำหรับเธอ เขาไม่เคยมีเหตุผลเลย

"Kalau kamu nggak mau aku mengklaim kamu sebagai milikku, serigala kecil, kunci semua pintu dan tutup setiap jendela. Aku ini alpha yang masuk akal, aku akan mengerti."
Dia yang pertama menolaknya, jadi nggak mungkin dia membiarkan pria itu dengan mudah melewati pertahanannya dan masuk ke dalam hatinya. Jadi dia mengunci semua pintu, menutup jendela dan menguncinya juga untuk memastikan. Tapi saat malam tiba, dia nggak cuma muncul di depan pintu—dia juga menerobos jendela. Karena untuknya, dia nggak akan pernah masuk akal.